δεκατετρασύλλαβος

Στίχος που χρησιμοποιείται στη νεοελληνική ποίηση. Έχει ιαμβικό ή τροχαϊκό ρυθμό και είναι οξύτονος, παροξύτονος ή προπαροξύτονος. Πρόκειται ουσιαστικά για δύο ενωμένους επτασύλλαβους στίχους, γι’ αυτό και ορισμένοι τον χαρακτηρίζουν νόθο. Κόβεται στην έβδομη ή στην όγδοη συλλαβή, όπως για παράδειγμα: «έναν ανθρώπινο θρήνο από τους θρήνους βγαλμένο» (Λ. Πορφύρας).

* * *

-η, -ο

1. ο αποτελούμενος από δεκατέσσερεις συλλαβές («δεκατετρασύλλαβη επιγραφή»)

2. το αρσ. ως ουσ. στίχος από δεκατέσσερεις συλλαβές.

[ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. μαρτυρείται από το 1819 στον Χαρίσ. Δ. Μεγδάνη].